কথা সাধু:
এখন দেশত এজন ৰজা আছিল ৷ ৰজাই ৰাজ্যত ঢোল পিটি আদেশ দিলে যে কোনে কিমান ভাল গাজা লিখি তেওক আপ্যায়িত কৰিব তাকে পুৰস্কৃত কৰিব ৷
বহু গাজাৰী আহিল আৰু নিজৰ নিজৰ জুকচ বোৰ এটাৰ পিচত এটাকৈ শুনাব ধৰিলে কিন্তু ৰজাৰ পচন্দ নহল ৷
শেষত ৰজাই ব'ৰ হৈ কলে যে লটাৰী কৰি তিনিটা চিলেক্ট কৰা হব ৷ আৰু চিলেক্টেড জুকটো যদি ব'ৰিং হয় তেওক পোতাশাললৈ প্ৰেৰণ কৰা হব ৷ কথা শুনি সকলোৱে ভয়তে নিজৰ নিজৰ নাম Withdraw কৰিলে ৷
কেৱল এজনে নকৰাকৈ কনফিডেন্টলি থাকি গ'ল ৷ সেইজন ব্যক্তি আছিল আমাৰ ডি ৱান এণ্ড অনলি হিমু কাই!
এতিয়া জুকটো শুনা:
হিমুকাইৰ ল'ৰাই স্কুলৰ ৰিপ'ৰ্ট কাৰ্ড আনি বাপেকক দি কলে- "দেটা, চাইন কৰি দে ৷"
হিমুকাই অলপ দেৰি চাই লিৰিকি বিদাৰি কলে - "মোৰ বুঢা আঙুলি টোত অলপ চিয়াহী লগা৷"
"কিন্তু দেটা, তইটো পঢ়া শুনা কৰা মানুহ, টিপ চহী কিয় মাৰিছ?"
হিমুকাইয়ে এটা হুমনিয়াহ কাঢ়ি কলে - "সেই কাৰনেই মাৰিছো যাতে তোৰ নম্বৰ চাই মাষ্টৰে ভাবিবই নোৱাৰে যে তোৰ বাপেৰও পঢা শুনা কৰিছিলে ৷"
****
হিমুকাই পোতাশাল গল নে জিন্দা থাকিল সেই বিষয়ে বুৰঞ্জীবিদ সকল নিমাত৷
Hemanta Kakati
No comments:
Post a Comment
Liked it? Please share with your friends.