কলিতা: তোমালৈ মোৰ হিংসাই হয় বুজিছা নে
চেংমাই: অ’ ... কিয় ?
কলিতা: তোমালোকৰ সংসাৰখন ইমান সুখৰ কেনেকৈ ? অকণো কাজিয়া-পেছাল নাই, আমাৰ দেখোন ইমান খকা-খুন্দা লাগিয়েই থাকে !
চেংমাই: অ’ ভেৰি ভেৰি চিম্প’ল | কিছুমান নিয়ম বনাই লৈছোঁ আমি আমাৰ মাজত | সেই খিনি মানি চলিলে শান্তিয়েই শান্তি |
কলিতা: কি নিয়ম? মোকো শিকাই দিয়া হে |
চেংমাই: মানে আমি আমাৰ মাজত বুজা পৰা কৰি লৈছোঁ যে - সংসাৰৰ যিমান সৰু সুৰা সিদ্ধান্ত ল’ব লগীয়া থাকে, তেওঁ ল’ব আৰু ডাঙৰ ডাঙৰ সিদ্ধান্ত বোৰ মই ল’ম |
কলিতা: বাহ, পিছে কোনবোৰ সৰু কোনবোৰ ডাঙৰ কেনেকৈ গম পোৱা ?
চেংমাই: এই ধৰা সৰু সৰু সিদ্ধান্ত মানে, দৰমহাৰ টকা কেইটা ক’ত খৰছ কৰা হ’ব, মাহটোত কেইখন শাৰী কিনা হ’ব, বিউটী পাৰ্লাৰত কিমান খৰছ হ’ব, ৰাতি-দিনৰ আহাৰত কি থাকিব, ল’ৰা-ছোৱালী কেইটা কোন স্কুলত পঢ়িব, মই অফিছলৈ যাওঁতে কি পিন্ধিম- এইবোৰ সৰু-সুৰা সিদ্ধান্ত আমাৰ এওঁ মানে মিছেজে লয় |
আৰু ধৰা ডাঙৰ ডাঙৰ সিদ্ধান্ত, যেনে এইবাৰ বিজেপি জিকিলে ভাল নে কংগ্ৰ্ৰেছ; অ’বামা জিকাটো ভাল হ’ল নে বেয়া, অখিল গগৈয়ে কৰা কাম বোৰ কিমান যুক্তি পূৰ্ণ, আই.পি.এল.ত কোনটো টীমৰ কেপ্টেইন কোন হ’ব লাগে এইবোৰ ভাবি থকাতো মোৰ কাম | ডাঙৰ ডাঙৰ কথা চিন্তা কৰি থাঁকোতে সৰু সৰু কথাবোৰ মোৰ চিন্তা কৰিবলৈ সময়েই ক’ত? আৰু তেওঁৰ সিদ্ধান্তত মাতেই মাতিবলৈ সময় ক’ত ? গতিকে বুজিছাই নহয়- শান্তিয়েই শান্তি |
কলিতা: অ’ আই চি আই চি ...
by Changmai