কইলতাৰ ঘৈণীয়েকে হাবিত অৰ্কিড বিছাৰি আছিল অকলে, হঠাতে দেখিলে শহা এটা ফান্দত লাগি আছে। শহাটোৱে ক’লে- তুমি যদি মোক ফান্দৰ পৰা এৰুৱাই দিয়া, মই তোমাক তিনিটা বৰ দিম,
কইলতানীয়ে শহাটোক ফান্দৰ পৰা এৰুৱাই ক’লে ..
প:- বাপু, বৰ নেলেগে ঔ, এটাই পাইছেগৈ!! তই যা!
শ:- সেইটো বৰ, মানে পতি নহয়, জধাবাঈ, বৰ দিম মানে ৱিছ গ্ৰাণ্ট কৰিম আকৌ।
প:- হয়নি? ইংলিছত কবি আক’ .....মই এচমিজ ভালকে নেজানোং নহয়!! সৰুৰে পৰা ইংলিছ মিডিয়ামত পঢ়া যে।
শ:- লেভেল নিদিবি! বৰ লাগে নে নাই ক?
প:- দে দে, জল্ডি দে,
শ:- এটা কথা কবলে পাহৰিছো দেই, তোক যি বৰ দিম, তোৰ মানুহটোৱে তাতকে দহগুণ বেছিকে পাব।মঞ্জুৰ হেঁ??
প:- হমম... মঞ্জুৰ হেঁ!!পিচত চাম বাৰু কি হয়!! প্ৰথমতে বৰ দেচোন!! ফাৰ্ষ্ট ফাৰ্ষ্ট ....তই মোক পৃথিৱীৰ সকলোতকে ধুনীয়া আপী বনাই দে।
শ:- দিম বাৰু, চাবি আকৌ, তোৰ মৰদটো পৃথিৱীৰ চবতকে বেছি হেণ্ডচাম মানুহ হৈ যাব। মাইকীবিলাক তাক দেখি পাগল হৈ যাব।
প:- ন’ প্ৰব্লেম। ধান খাকে মূৰ্গী কাহাঁ ভাগেগা? বাৰু শুন !!! নেক্ষ্ট মোক পৃথিৱীৰ সকলোতকে ধনী মানুহ কৰি দে!!
শ:- অকে, কিন্তু মনত ৰাখিবি, তোৰ মানুহটো তোতকৈ দহগুণ ধনী হৈ যাব। আৰু ধনী মানুহৰ কাৰণেতো চব হাতৰ মুঠিত !!
প:- এহ তাৰ মানেই মোৰেই আৰু! ন’ চিন্তা, জলদি কৰ।
শ:- অকে, লাষ্ট ৱিছ?
প:- মোক এই লোহাৰ লাঠিডালেৰে লাহেকৈ মূৰতে মাৰ মাৰি দে, মানে ইমান লাহেকৈয়ো নহয়, মূৰ ফাটি তেজ ওলাই যোৱাকে মাৰ।
মৰেল : প্যাৰ কিয়া ত’ ডৰনা জৰুৰী হেঁ!!
~ অভি কলিতা
