"শিলিখাৰ মায়া ....."

আমাৰ অভিজিত দাদাই পাটীগণিত আৰু কুঁহিপাঠ পঢ়াৰ সময়ৰ কথা ৷ দাদাই পঢ়া প্ৰাথমিক বিদ্যালয় খনৰ চৌহদত আছিল এজোপা ধুনীয়া শিলিখা ৷ বিদ্যালয়ৰ প্ৰাৰ্থনা কৰি উঠি লৰালৰিকৈ সৰি থকা শিলিখা পেন্টত এজেপ ভৰাই লয় ৷ পানীখোৱা ছুটিলৈকে নিজেও খায় আৰু আনকো বিলাই দুই এটা থাকিও যায়গৈ ৷

এদিনা শ্ৰেণীত কনকেশ্বৰ ছাৰে সকলোকে এটা প্ৰাকৃতিক দৃশ্য পাহাৰ, নদী, চৰাই, গছ, বন আঁকিবলৈ দি "আহি চামহি" বুলি কৈ শ্ৰেণীকোঠাৰ পৰা ওলাই গ'ল ৷
তেনেতে আগৰ বেঞ্চত বহা শ্ৰেণীটোৰে সকলোতকৈ ধুনীয়া বুলি নাম থকা ছোৱালীজনীয়ে পিছলৈ ঘুৰি আমাৰ দাদাক সুধিলে - "তোমাৰ ওচৰত শিলিখা আছে নিকি এটা দিয়াচোন !"

ঘপককৈ আমাৰ দাদাই ছবি অঁকা পেঞ্চিল ডাল হাতত লৈয়ে শিলিখা উলিয়াবলৈ পেন্টৰ জেপত হাত ভৰালে ৷ জেপৰ ভিতৰৰ পাতল কাপোৰখন পেঞ্চিলৰ জোঙা আগটোৰে ভেদি গাৰ ছালত খোঁচ বহাই ৰঙা কৰি দিলে যদিও আমাৰ দাদাই আস্ বুলি মুখত মাত আহিবলৈকে নিদিলে ৷

"এইটো লোৱা" বুলি নিমজ ধুনীয়া শিলিখাটো আগবঢ়াই দিলে ৷ ছোৱালীজনীয়ে মিচিকি হাঁহি এটিৰে শিলিখাটো হাতত ল'লে৷

সেইদিন ধৰি আমাৰ দাদাই নিমজ ধুনীয়া মঙহাল চাই ভালৰ ভালটো বাচি হে শিলিখা জেপত থোৱা হ'ল ৷ মনত অপাৰ আশা- শিলিখা এটা খোজক ৷ কিন্তু দুখৰ কথা এসপ্তাহৰ পাছতে ছোৱালীজনী চহৰৰ নামী বিদ্যালয়লৈ বদলি হৈ গুছি গ'ল ৷ পিছে শিলিখাৰ প্ৰতি আমাৰ দাদাৰ মনত মায়া লগাই থৈ গ'ল ৷ আজিও আমাৰ দাদাই পেন্টৰ জেপত নিমজ ধুনীয়া শিলিখা এটা হ'লেও লৈ ফুৰে ৷
আমাৰ দাদাৰ মনৰ আশা, কিজানিবা কেতিয়াবা ক'ৰবাত এই প্ৰশ্নটোৰ সন্মুখীন হোৱাৰ শুভক্ষণ আহেই - "তোমাৰ ওচৰত শিলিখা আছে নিকি এটা দিয়াছোন ...."

- Tapan Neog

কথা সাধু

কথা সাধু:

এখন দেশত এজন ৰজা আছিল ৷ ৰজাই ৰাজ্যত ঢোল পিটি আদেশ দিলে যে কোনে কিমান ভাল গাজা লিখি তেওক আপ্যায়িত কৰিব তাকে পুৰস্কৃত কৰিব ৷

বহু গাজাৰী আহিল আৰু নিজৰ নিজৰ জুকচ বোৰ এটাৰ পিচত এটাকৈ শুনাব ধৰিলে কিন্তু ৰজাৰ পচন্দ নহল ৷
শেষত ৰজাই ব'ৰ হৈ কলে যে লটাৰী কৰি তিনিটা চিলেক্ট কৰা হব ৷ আৰু চিলেক্টেড জুকটো যদি ব'ৰিং হয় তেওক পোতাশাললৈ প্ৰেৰণ কৰা হব ৷ কথা শুনি সকলোৱে ভয়তে নিজৰ নিজৰ নাম Withdraw কৰিলে ৷
কেৱল এজনে নকৰাকৈ কনফিডেন্টলি থাকি গ'ল ৷ সেইজন ব্যক্তি আছিল আমাৰ ডি ৱান এণ্ড অনলি হিমু কাই!

এতিয়া জুকটো শুনা:

হিমুকাইৰ ল'ৰাই স্কুলৰ ৰিপ'ৰ্ট কাৰ্ড আনি বাপেকক দি কলে- "দেটা, চাইন কৰি দে ৷"

হিমুকাই অলপ দেৰি চাই লিৰিকি বিদাৰি কলে - "মোৰ বুঢা আঙুলি টোত অলপ চিয়াহী লগা৷"

"কিন্তু দেটা, তইটো পঢ়া শুনা কৰা মানুহ, টিপ চহী কিয় মাৰিছ?"

হিমুকাইয়ে এটা হুমনিয়াহ কাঢ়ি কলে - "সেই কাৰনেই মাৰিছো যাতে তোৰ নম্বৰ চাই মাষ্টৰে ভাবিবই নোৱাৰে যে তোৰ বাপেৰও পঢা শুনা কৰিছিলে ৷"

****
হিমুকাই পোতাশাল গল নে জিন্দা থাকিল সেই বিষয়ে বুৰঞ্জীবিদ সকল নিমাত৷

Hemanta Kakati

চাহ খাই যাবা বুলিহে ভাবিছিলোঁ

ননমিনে বিয়া মাতিবলৈ চচাক লৈ গাজাৰীৰ বেলতলা ফালে থকা মণিধা্ৰীৰ ঘৰলৈ গ'ল। বিয়াৰ চিঠিও  দিলে।

ডাইনিং টেবুলত ঢাকি থোৱা মাংসৰ বাচনটোৰ পৰা মিহি মিহিকৈ ওলাই থকা গোন্ধ পাই ননই ভাবিলে: "আজি কপালেই ভাল| (খোৱা বস্তুৰ গোন্ধ লোৱাত সি বোলে আৰ্মীৰ স্নিফাৰ কিটাতকৈও চাৰ!) পোলাও মাংস নোখোৱাকৈ মনিধাৰী বাইদেৱে যাবলৈ নিদিয়ে।"


ইফালে বাইদেউ ড্ৰয়িংৰুমৰ পৰা নুঠেহে নুঠে। বহুত দেৰি কথা পতাৰ পাছত দুপৰীয়াই যোৱা ল'ৰাকেইটাৰ ডিঙি শুকাই যোৱাত চচাই পানী এগিলাচ পাম নেকি সুধিলে।

জিলিকি উঠা মণিধাৰীয়ে লাহেকৈ ক'লে:  "ইচ্, চাহ খুৱাম বুলিহে ভাবিছিলোঁ। তোমালোকে পানীয়েই খাই যাবলৈ ওলালা। নেক্সট্ টাইম আহিলে কিন্তু চাহ নোখোৱাকৈ যাব নোৱাৰা কৈ দিছোঁ। যাম দিয়া বিয়ালৈ দেই...ভাল লাগিল মতাৰ কাৰণে ......"

নন আৰু চচাই আধা আধা গিলাচ পানী খাই উভতি আহিল|

- Utpala Kaur

মিউজিয়ামৰ লাওখোলা in Assamese jokes

প্ৰিন্চিপালে টেটৰ মাষ্টৰনী এজনীৰ লগত স্কুলৰ ছাত্ৰ ছাত্ৰী বোৰক গৰম বন্ধত গুৱাহাটীত মিউজিয়াম চাব পঠালে৷ মাষ্টৰনীৰ বুৰঞ্জী কেঁচা আছিল যদিও ভাবিলে "ইহঁতক কিবা এটা কলেই হ'ল কিনো গম পাব?"
গতিকে প্ৰথমে মিউজিয়ামত সোমাওতেই নাওখন দেখাত পোৱালীবোৰে সুধিলে- ’ বাইদেউ এইখন কাৰ নাওঁ হয়? ইমান ডাঙৰ৷ "

মাষ্টৰনীয়ে কলে-  "অসমত আগতে লাচিত বৰফুকন বুলি ডাঙৰ বীৰ এজন আছিল এইখন নাওঁ তেওঁৱে চলাইছিল ৷ "

অলপ পাচত মস্ত মস্ত কেৰাহী বাচন বৰ্ত্তন বোৰ দেখি সুধিলে: "বাইদেউ ইয়াত কোনে খাইছিল?"
মাষ্টৰনীয়ে কলে: "লাচিত বৰফুকনে এই পাত্ৰত ৰন্ধাই খাইছিল৷"

মস্ত মস্ত কাপোৰ বোৰ কাৰ বুলি সোধাত বাইদেউৰ একে উত্তৰ- এইবোৰ লাচিত বৰফুকনৰে৷
মুঠতে সকলোবোৰ লাচিত বৰফুকনৰে৷ এনেতে তাত থকা হাতীৰ লাওখোলা দেখি সুধিলে: বাইদেউ এইয়া কি?
মাষ্টৰনীয়ে কলে: এইয়াও লাচিত বৰফুকনৰে৷
ছাত্ৰ ছাত্ৰীবোৰে ভাবিলে ঠিকেই আছে,ইমান ডাঙৰ নাও চলায়, ইমান ডাঙৰ কাপোৰ পিন্ধে, ডাঙৰ পাত্ৰত খায়, ইমান প্ৰকান্ড মানুহৰ লাওখোলা ডাঙৰ হোৱাটো স্বাভাৱিক কথা৷

এনেতে তাত মানুহৰ লাওখোলা এটা দেখাত সুধিলে: "বাইদেউ ডাঙৰটো বুজিলো এই সৰু লাওখোলাটো কাৰ?"

মাষ্টৰনীয়ে অলপ ভাবি টপৰাই কলে: " অ এইটো? এইটো লাচিত বৰফুকনৰ সৰু কালৰ আকৌ৷"

- ধূৰ্জ্জটি

মহিষাসুৰক দেখি এডজাষ্ট হৈ গ’ল

বিজয়ৰ মৰমলগা অকণমাণিটোৱে দেউতাকৰ কোলাত উঠিলেই কান্দে। সদায়।
বেচেৰাৰ মনটো একদম বেয়া। নিজৰ ল'ৰাটোৱে দেউতাকক দেখিলেই যদি কান্দে চবৰে দুখ লাগিবই দিয়কছোন।
তেনেকৈৱে পূজা গ'ল।
মনৰ দুখতে দেৱীৰ আগত সি এপোৱা ঘীৰ চাকি এটিও জ্বলালে। নৱমীৰ দিনা প্ৰীং নকৰি ব্ৰতো ৰাখিলে।
তথাপি যিমান পাৰি সিমান মণ্ডপত পূজা দেখুৱালে সিহঁতক।
সঁচাকৈ দশমীৰ পিছদিনা বৰেণ্যই দেউতাকক দেখিলেই হাঁহি দিয়া হ'ল।
তাৰ কোলালৈ এবাৰতে অহা হ'ল।
ফুৰ্তিতে বিজুইয়ে এদিন তাৰ লগত খেলি থাকোঁতে তাৰ চিৰিমতীয়ে ক'লে
" সি পুজা চাই চাই এডজাষ্ট্ হৈ গ'ল দেখিলা? তোমাক ভয় নোখোৱা হৈ গ'ল"

This Assamese Joke is written by Utpala Kaur

ASSAMESE FILM জ্বলন্ত টেমাৰ পোষ্টাৰ

ASSAMESE CINEMA জ্বলন্ত টেমা

গৌটি ভাইটিৰ সলসলীয়া ইংৰাজী

গৌতি ভাইটিৰ কথা এটা কওঁ; আগতে শুনিছে যদি দায় দোষ নধৰিব:
গৌতি ভাইটি অসমীয়া মাধ্যমৰ পৰা আহি জালুকবাৰীত সোমাল, গৌতি ভাইটিৰ ইংৰাজী আৰু ভাৰতীয় খেলুৱৈৰ অলিম্পিক পাৰ্ফ'মেন্চ প্ৰায় একে |
তাত পাচে চেন্ট মেৰিজ, মহিৰ্ষিৰ আপিবোৰে ইংৰাজী ফটফটাই থাকে, পাৰিলে জালুকবাৰীক পিপাৰবাৰী , নাৰিকলবস্তীক কক'নাট বস্তী বুলিয়ে ক'ব খোজে| গতিকে ভাইটিয়ে তেওঁলোকৰ আগত নিজৰ ঈজ্জত কমাব নুখুজি যিমান পাৰে পাৰ্ফমেন্চ দিয়ে আৰু৷

এদিন ক্লাচত গৌতি ভাইটি লাষ্টত বহিল৷ প্ৰফেচাৰ জনে আকৌ বেছিভাগ কথা ইংৰাজীতে কয়৷
ক্লাচ চলি থকাৰ মাজতে বিদ্যুত বিভাগৰ কৃপাত কাৰেন্টৰ নেটৱৰ্ক নোহোৱা হ'ল৷ গৰম বেছি লগাত প্ৰফেচাৰে পাচফালৰ দূৱাৰখন খুলিবলৈ গৌতিক ইংৰাজীতে কলে You last bencher please open the door!
গৌতিয়ে দৰ্জা খন খুলিবলৈ গৈ দেখিলে দৰ্জা বাহিৰৰ পৰা বন্ধ আছে ৷ কথাটো প্ৰফেচাৰক ইংৰাজীত ক'বলৈ লওঁতেই লাগিল নহয় সমস্যা ৷ দৰ্জাৰ ইংৰাজী door; বাহিৰৰ outside; কিন্তু বন্ধৰ ইংৰাজী বহু চেষ্টা কৰাৰ পাছতো মনলে নাহিল৷
প্ৰফেচাৰে আকৌ সুধিলে "what happened? open the door! "৷
তেনেতে বন্ধৰ ইংৰাজীটো মনলৈ অহাত গৌতিয়ে বিকু ফিন্দাই ডাঙৰ ডাঙৰকে কলে " Sir the door is holiday from outside "৷ 
তাৰপাচৰে পৰাই পিপাৰবাৰীত গৌতি ভাইটিৰ ইংৰাজীক সকলোৱে সন্মান কৰে|

- ধৄৰ্জ্জটি