আশাকৰো তোমালোক ফিটিং হৈ আছা (Assamese Jokes Series)

মৰমৰ অকণ অকণিহঁত,

(কালি ২০ টকাৰ লাপু পালোঁ, সেইকাৰণেহে লিখিছো।)

আশাকৰো তোমালোক ফিটিং হৈ আছা

তোমালোকে 'কুফা' দেখিছানে, বহুতে হয়তো দেখিছা, হয়তো তোমালোকৰ দুই এজন নিজেই 'কুফা'। তথাপিও কও, আমাৰ মাজতে কিছুমান মানুহৰ 'স্পেচিয়েল পাৱাৰ' থাকে, তেওলোকে 'মুখ লগোৱা' বুলি খতৰনাক 'জিনিছ' এটা জানে... 'মুখ লাগিল; মানে সকলো চাফা। ধৰা তোমালোকৰ ঘৰত অমিতা এজোপা একদম ভৰি ভৰি লাগিছে,... 'কুফা' এজনে দেখি কৈয়েই দিলে - "আও ..বহুত অমিতা লাগিছে দেই, বৰ ভাল হৈছে..চলৰৌওওপ।" বচ....... লাগিল নহয় মুখ.. সেইজনা গৈ ঘৰ নেপায়গৈয়েই, তোমাৰ অমিতা গছ মাজ কঁকালতে ভাগি... ধুপুছ। আকৌ ... হয়তো তোমাৰ চেহেৰা পাতি দেখি সেইজনাই কৈ গ'ল - "মাজনী, দেখিবলৈ শকত আৱত, বৰ ধুনীয়াজনী হৈছা দেই।" হ'লেই আৰু, পিছদিনাৰ পৰা তেজ হাগনি, মুখত এহেজাৰটা পিম্পল,... 'হট' লুক কা ধ্বজিয়াঁ!! সকলোৱে 'কুফা' বিলাকক বেয়া পায়, দেখিলেই পলায়।

কিন্তু এজন গাজাৰীয়ে এই 'কুফা' সকলক লৈয়ে কামাল কৰি দিলে। তেওৰ নাম, "বিজুই দীননাথ চৌহান মহন্ত
ধুৰিয়াপ্পা", পুৰা নাম। তেওৰ দৰে 'ধুৰ' পৃথিৱীতে নাই বুলি ৰাইজে কয়। সেই সময়ত তেঁও গাজাৰী সেনাবাহিনীৰ সৰ্বাধিনায়ক। ইফালে পাকিস্তানে আমেৰিকাৰ ভিতৰুৱা সহযোগত গাজাৰী আক্ৰমণ কৰি দিলে, ১৯৬৫ চনৰ কথা। পাকিস্তানৰ হাতত আমেৰিকাত নিৰ্মিত 'পেটন টেংক' ‌' লকহীড মাৰ্টিন F16 ফেলকন জে'ট ফাইটাৰ', আৰু ধেৰ কিবা কিবি। আৰু গাজাৰী পাৰ্টিৰ হাতত 'বাবাজী কা থুল্লু', ...মানে ৱিলিক্স জীপ এখনত বন্দুক এটা ফিট কৰি বনোৱা 'জুগাৰু' টেংক, 'শক্তিমান' ফ'ৰ হুইলাৰ ট্ৰাক দুখন মান, 303 (ৰীড এজ থ্ৰী নট থ্ৰী) বন্দুক, নেপালী খুকুৰী, আধাফুট দীঘল মোচ.. এটচেত্ৰা। ধুৰিয়াপ্পা চাৰে গৈ যুদ্ধভূমিৰ সমীক্ষা কৰিলে, গম পালে, সিফালে পাল্লা বহুত ভাৰী, কোনোমতেই জিকাৰ চান্স নাই। কিন্তু এই হেন প্ৰতিকূল পৰিস্থিতিতো তেখেতে নিজৰ 'ধুৰ' মগজ ব্যৱহাৰ কৰি এটা উপায় ভাবি উলিয়ালে।
তেও অসমৰ সকলো গাঁও-ভূঁইৰ পৰা সেই বিশেষ ক্ষমতাসম্পন্ন 'কুফা' বিলাক বিছাৰি আনিলে আৰু পাকিস্তানৰ
সীমান্তত খাড়া কৰি দিলে।অৰ্ডাৰ মতে 'কুফা' বিলাক নিজৰ কামত লাগিল গ'ল-

- "আও, ইমান ধুনীয়া পেটন টেংকখন, মানিব লাগিব দেই" ..কথা শেষ নহ'লেই, সেইফালে টেংকৰ চকা ফুটিল,(টেংকৰ চকাবোৰ লোহাৰ দেই, মন কৰিবা, লোহাৰ চহা ফুটাবলে কিমান পাৱাৰ লাগিব?) .... কেননটো বেঁকা হৈ মাটিত সোমাই গ'ল।

- "বৰ ধুনীয়া প্লে'ন হে এইখন, F-16 , বৰ মৰম লগা, একেবাৰে ৰূপৰ নিচিনাকে জিলিকি আছে" ... হ'লেই আৰু.... F-Series ফেলকন ফাইটাৰৰ ইঞ্জিনত জুই লাগি গ'ল, 'টে'ক অফ মেকানিজম' জেগাৰ পৰা নলৰাই হ'ল।
- "উসস... কি ধুনীয়া M-16 ৰাইফল বনাইছে আমেৰিকাই, ইমান মৰম লগা" ... লগে লগে M-16 বন্দুকৰ পৰা গুলীয়েই নোলোৱা হ'ল.. পাকিস্তানীয়ে ট্ৰিগাৰ ডবাইহে ডবাই ... ..থুছুক... থুছুক....থুছুক!!
সুবিধাতে গাজাৰী আৰ্মীয়ে 303 বন্দুক আৰু বেয়নেটেৰে পাকিস্তানী সৈন্যক তূলা ধুনা দি ধুনি পেলালে। পাকিস্তানী জেনেৰেল "পিয়াজী"য়ে উপায় নেপাই চাৰেণ্ডাৰ কৰিলে।
এইদৰেই, অসমীয়া সংস্কৃতিৰ এক কৌটিকলীয়া পৰম্পৰা ব্যৱহাৰ কৰি ধুৰিয়াপ্পাই গাজাৰীক এক আৱশ্যম্ভাৱী পৰাজয়ৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে।
হে মহান সেনানায়ক BDSM ধুৰিয়াপ্পা, য়ে দেছ তুমহে নমন কৰতা হেঁ।

মৰমেৰে
তোমালোকৰ
হৃত্বিক ৰৌছন খুড়া।

(~ Abhijit Kalita)

আশাকৰোঁ তোমালোক ফিটিঙ হৈ আছা (Assamese Jokes Series)

||আশাকৰোঁ তোমালোক ফিটিঙ হৈ আছা||

মৰমৰ অকণ অকণিহঁত,

[হৃতিক ৰৌশন খুৰাই ভেলাঘৰ ৰখাৰ কামত আৰ্জেন্টলি টিম্বকটুলৈ যাবলগীয়া হোৱাত মোক মাঘ বিহুত তোমালোকক চিঠি লিখাৰ কামত মকৰল কৰি থৈ গ’ল... হিক!]

ম‍ইনাহঁত,
তোমালোকে ইতিহাসৰ পাত লুটিয়াওঁতে কেইবাগৰাকী বীৰাংগনাৰ কাহিনী পঢ়িছা চাগে, আৰু তাৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণাও লাভ কৰিছা| আজি তোমালোকক তেনে এগৰাকী ইতিহাসৰ পাতত নথকা পাৱাৰপেকড নাৰীৰ কথা ক’ম| শ্বৰ্টকৈ ক’ম... দীঘলকৈ লিখিবলৈ মোৰ ধৈৰ্য নাই.... হিক!

এই কথা তেতিয়াৰে যেতিয়া মোৰ "চোলজাৰ চোলজাৰ, মিথি বাতেঁ বোল কৰ..." চিনেমাখন ৰিলিজ হোৱা নাছিল| অসমৰ মৰিছাছ নামৰ গাওঁ এখনত এগৰাকী পাহুৱাল ঘৈণী আৰু এজন মেমেৰা গিৰিয়েক বাস কৰিছিল| (এতিয়া নুসুধিবা "বাস" কেনেকৈ কৰে| কাৰণ ম‍ই আজিলৈকে বাস কৰি পোৱা নাই, সদায় গাড়ীতেই ঘূৰোঁ তো... বাস কৰিবলৈ হ’লে উজানবজাৰৰ বাস ষ্টপেজৰ ৰৈ কাছাৰীলৈকে ১৭ নং বাস ধৰিব পৰা যায়)|

মাঘ বিহুৰ সময়ৰ কথা| এদিন মেমেৰা গিৰিয়েকে বিহু অলপ খাই আহি সন্ধ্য়া চোতালত বিহু ডেন্সাই আছিল| পাহুৱাল ঘৈণীয়েকে ওলাই সুধিলে, "ঐ মৰিব নজনা| বিহু বুলিয়েই গেলাসোপা খাই আহিব লাগে বুলি ক’ৰবাত লিখা আছে নেকি?"
মেমেৰাই উত্তৰ দিলে: "খাই আহিব নালাগে বুলি ক’ৰবাত লিখা আছে নেকি হাঁ?"
"চুঙা চাই সোপা দিলোঁ" বুলি ভাবি আনন্দতে মেমেৰাই খুব নাচিবলৈ ধৰিলে| লাজে অপমানে জৰ্জৰিত হৈ সেই পাহুৱাল মানুহজনীয়ে মাঘবিহুলৈ বুলি আনি থোৱা আটাইকেইটা কাঠ-আলু, মিঠা-আলু খাই ডায়বেটিছ হৈ ঢুকাই থাকিল|
কালক্ৰমত সেইজনী পাহুৱালনীয়েই অসমৰ আন এখন ঠাইত জন্ম হৈ মেমেৰাক মাৰিবলৈ জিম জ‍ইন কৰি কেইবাটাও ডামবেলক সদগতি প্ৰদান কৰে|

ম‍ই তোমালোকক নকওঁ তাইৰ নাম কি আছিল; তোমালোকে মোক তেওঁৰ নামটো পোষ্টকাৰ্ডত লিখি পঠাবা দেই... হিক!
আজিলৈ এৰোঁ| জল-যোগৰ সময় হৈছে, যোগ কৰি আহোঁগৈ|

ইতি
তোমালোকৰ মৰমৰ
ববী দেউল বৰদেউতা

আশাকৰোঁ তোমালোক ফিটিং হৈ আছা (Assamese Joke Series)

॥ আশাকৰোঁ তোমালোক ফিটিং হৈ আছা ॥

মৰমৰ মইনাহঁত
তোমালোকে গাজাৰীৰ ৰাজকুমাৰ কাম সন্যাসী চচাৰ নাম শুনিছানে। নাই শুনা যদি ভাল কথা, কিছুমান কথা নুশুনিলেই মংগল। তথাপিও, আজি মই তোমালোক সেইজন মহাপুৰুষৰ জীৱনৰ বিষয়ে কবলৈ ওলাওছো, কিদৰে তেও গাজাৰীৰ প্ৰেম আৰু সম্প্ৰীতিৰ (বিশেষকৈ প্ৰেমৰ) বাণী প্ৰচাৰ কৰিছিল।

গাজাৰীৰ ৰাজবংশত অতীতৰ এক মাহেন্দ্ৰক্ষণত ৰাজকুমাৰ চচাৰ জন্ম হৈছিল, তেও সৰুৰে পৰা অতি লাহ বিলাহৰ মাজত ডাঙৰ হৈছিল, তেও কেতিয়াও ডেডবডী বা বেমাৰী মানুহ দেখা নাছিল।তেও এনিটাইম আঠুৰ মুৰত পৰা হাফপেণ্ট আৰু ফটা গেঞ্জী পিন্ধিছিল কাৰণে তেওক মানুহে খঙতে “চেমি নেকেড ফকীৰ’ বুলি কৈছিল। তেওৰ সৰুৰে পৰা মতিগতি বৰ ভাল নাছিল আৰু সুন্দৰী নাৰী কন্যা-কুমাৰী দেখিলেই ফুটুংকৈ প্ৰেমত পৰি গৈছিল। এইদৰে প্ৰায় ৪৫৭ গৰাকী প্ৰেমিকাৰ লগত হলিগলি কৰাৰ অন্তত তেও তাৰে এগৰাকীৰ লগত বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হয়।পিছে কথাতেকয় নহয় – বাচোতে বাচোতে গেলা বৰালি... বাকী জানাই নহয়।

চচানী অলপ, অলপ নহয় ভালেখিনিয়েই আৰু, ডাকুনী টাইপৰ মানুহ আছিল। মানে চচাক এনিটাইম নগুৰ নাগতি কৰি থাকিছিল- গতিকে চচাই বিয়াৰ তিনিমাহ মানৰ পাছৰে পৰা, ডাকুনীৰ পৰা ‘কাটি’ খোৱাৰ চান্স বিছাৰি আছিল।
এদিন চচাই ৰাজপ্ৰসাদৰ বাৰাণ্ডাত বহি বাটৰ ধুনীয়া ছোৱালীবোৰ জুপি জুপি চাই থাকোতে – এটা ডেডবডী আৰু এজন ৰুগীয়া মানুহ দেখা পালে। লগে লগে চচাৰ মগজুলৈ এটা বাম্পাৰ অৰিজিনেল আইডিয়া আহিল। তেও চচানীক ক’লে- “মই আৰু এই মানুহৰ ৰোগ, শোক, জৰা, মৃত্যু সহ্য কৰিব নোৱাৰিছো, গতিকে ইয়াৰ সমাধান বিছাৰি মই ধ্যান কৰিবলৈ যাও”। আৰু চচানীক হা না একো কবলৈ সুযোগ নিদিয়েকে চচা দৌৰ মাৰি মানুহ ভীৰৰ মাজত হেৰাই গ’ল।
তাৰ পাছৰ ২০ বছৰ চচাই ক’ত আছিল, কি কৰি আছিল সেই বিষয়ে ইতিহাস নিমাত। তথাপিও তেওৰ ধ্যানৰ ফলাফললৈ চাই কিছু অনুমান কৰিব পৰা যায়। চচাৰ মতে – তেও হেনো এই বিশ বছৰ কঠোৰ ধ্যান কৰি কটায়। তেওৰ ধ্যান দেখি ভয় খাই দেৱৰাজ ইন্দ্ৰই হেনো তেওৰ ওচৰলৈ ননষ্টপ ৰম্ভা, মেনকা, উৰ্বশী চাপ্লাই কৰিবলে লয়। অনিচ্ছাস্বত্তেই তেওলোকৰ নাচ-গান চচাই উপভোগ কৰিব লগাত পৰে যদিও, এদিন মৰ আঁউসীৰ ৰাতি, ঔ-টেঙা গছ এজোপাৰ তলত ফেঁচাৰ চিঞৰ শুনি শুনি চচাই পৰমজ্ঞান লাভ কৰে। তেওৰ সেই পৰমজ্ঞানৰ কেইটামান চেম্পল তলত দিয়া হ’ল: -

১। মানুহ মৰিবই, তাৰ অন্যথা নাই (লা মাইলা, মেৰেক’ ত’ পতাইছ নেই থা)
২। বেমাৰ হোৱাও প্ৰকৃতিৰ নিয়ম, বেমাৰ হ’লে ডাক্তৰৰ ওচৰলে যাব লাগে (য়ে চহী হেঁ ৱীৰু)
৩। তালিকৰ দৰে বৃদ্ধসকল, যাৰ আয়ুসত আৰু বেছি দিন নাই, তেওলোকে ধৰ্ম-কৰ্ম, শাস্ত্ৰ পাঠ আদি কৰি সময় নষ্ট কৰিব নেলাগে। বৰঞ্চ জীৱনৰ বাকী থকা দিন কেইটা ‘ফুলটু মস্তি’ কৰি কটাবৰ সাধনা কৰিব লাগে।(বলেত' – “দেখ লে..আখোঁ মেঁ আখেঁ ডাল..চিখলে”, এইচা মাফিক না?)
৪। হিংসা বৰ বেয়া বস্তু। ঘৰত বহি হিংসা কৰি, মুখৰ খজুৱতি মাৰি কাকো একো অপকাৰ কৰিব নোৱাৰি।দৰকাৰ হ’লে ডুবাই ভাইক চুপাৰী দি সেই শত্ৰুবিলাকক চাফা দি দিব লাগে।(থুক্ক’ তাল্লি)
৫। মাছ মাংস খোৱা পাপ। সেইকাৰণে সেই পাপ খণ্ডন কৰিলে আমিষ ভোজনৰ লগত সদায় ভাষ্কোদামুঁৰ দিব্যবস্তুকণ পান কৰিব লাগে।(কিধৰ? কিধৰ হেঁ..জল্দি মংগাও..)
৫। মানুহ মৰিলে ভুত হয়।(মা কচম, ঔৰ কুছ ভী ব’লেগা না, আপুন তেৰা চুপাৰী দে দেগা)

মইনাহঁত,
এইজন মহাপুৰুষে দেখুৱা পথেৰে বাট বুলিলে তোমালোকৰ জীৱনো কাল অমানিশাৰ চন্দ্ৰটোৰ দৰে উজলি উঠিব। গতিকে সময় থাকোতেই, গাজাৰী এৰি তোমালোকে “কনফেচন অৱ LOVE/ হহুৱাই হহুৱাই মাৰি পেলাম তোমাক/ fecbuk4evryfone/ গুপুত বিয়নি মেল” আদি গোটত যোগদান কৰা।

মৰমেৰে তোমালোকৰ
হৃত্ত্বিক ৰৌছন খুড়া

[~ Abhijit Kalita]

আশাকৰোঁ তোমালোক ফিটিং হৈ আছা (Assamese Joke Series)

॥ আশাকৰোঁ তোমালোক ফিটিং হৈ আছা॥

মৰমৰ অকণ অকণিহঁত

তোমালোকে নোৱা (Noah) ৰ সাধুটি শুনিছানে? সেইযে পৃথিৱীত প্ৰলয় আহিল, আৰু ভগৱানে নোৱাক এখন নাও সাজিবলে হুকুম দিলে। সেই নাৱত নোৱাই সকলো প্ৰাণী আৰু গছৰ গুটি লৈ ৪০ দিন উটি ভাঁহি ফুৰিলে, তাৰ পাছত পানী শুকুৱাত সেইবোৰেৰে সৃষ্টিখন ৰক্ষা কৰিলে।
নিশ্চয় শুনিছা। কিন্তু তোমালোকে জানিবলে পালে সুখী হবা যে, এজন গাজাৰীৰ বাবেই পৃথিৱীখন তেনে এটা ধ্বংসৰ মুখৰ পৰা বাছিল, মাত্ৰ কেইদিন মান আগতে।

পৃথিৱীত পাপ বেছি হৈ, তেনেই ধপাত হোৱাৰ গতি দেখি ভগৱানে আকৌ এবাৰ এনেদৰে পৃথিৱীখন ধ্বংস কৰিবলে মন মেলিলে, মানে প্ৰলয় আনিব খুজিলে, যত পাপীবোৰ পানীত ডুবি মৰিব আৰু এজন ভাল মানুহে সকলো বস্তুৰে সঁচ ৰাখি থব। পিছে নোৱা তো কেতিয়াবাই মৰি ভূত হ’ল, হাড়ত বন গজিল, গতিকে তেও বহুত ভাৱি গুনি আমাৰ মাজৰে গাজাৰী চিৰিমান চিখৰক সেই কামটো দিবলে সিদ্ধান্ত কৰিলে।

সেইমতেই এদিন ভগৱানে চিখৰক সোঁশৰীৰে লগ কৰি আদেশ কৰিলে, - "বোপাই, তই নাও এখন সাজ যেনেতেনে, আৰু প্ৰাণীবোৰো গোটা, - ছমাহ সময় দিলো তোক।"
পিছে চিখৰে সেই সময়ত গাজাৰীৰ জুক পঢ়ি হাঁহি আছিল বাবে কথাটো তাৰ বৰ ভালকে কাণত নোসোমাল, আৰু কেইদিন মানৰ পাছত পাহৰি থাকিল।
তিনিমাহ পাৰ হ’ল, ভগৱানে ফোন কৰি খবৰ ল’লে- কাম কিমান আগবাঢ়িছে। তেতিয়াহে চিখৰৰ মনত পৰিল, আৰু ক'লে
- "এইকেইদিন মানে বিৰাটেই বিজি বুইছে, কামৰ পৰা মুৰ ডাঙিবই পৰা নাই। চিন্তা নকৰিব- মই গাত ল’লো যেতিয়া কাম হৈ যাব।"
চাৰিমাহ- ‘অ’ চাৰ, কাঠ পাবলে নাই নহয় ইয়াত আজিকালি। আৰু যিকিখন বি ক্লাছ তক্তা পাইছো, কেবি ৭০০ টকাকে লাগে। তথাপিও চিন্তা নকৰিব, মই চেনেল এটা লগাইছো, মানুহ এটাই দুই নম্বৰী কাঠ দিম বুলি কৈছে, ৫০০ টকা মানকেই পাই যাম।‘
চাৰে চাৰি মাহ:- ‘বৰ ডাঙৰ কথা হ’ল নহয় চাৰ, গোটেই কাঠ খিনি ফৰেষ্টে ধৰিলে, এতিয়া কি কৰো মই ভাবিৱেই পোৱা নাই। ‘
পাঁচ মাহ:- ‘চিখৰৰ ফোন দুসপ্তাহ ধৰি চুইচ অফ।‘
পাঁচ মাহ ২০ দিন:- ‘নকব আৰু চাৰ, আগৰ ফোনটো মোৰ হেৰালে নহয়, আপোনাৰ নম্বৰটোও পাহৰিলো, আপুনি ফোন কৰি বৰ ভাল কৰিলে। হেৰি নহয়, কামটোটো ডাঙৰ, বহুত খৰছা পৰিব- অলপ এডভান্স কিবা দিব পৰা যাব নেকি? আপুনি চিন্তা নকৰিব, নাও হৈ যাব টাইমত।‘
পাঁচ মাহ ২২ দিন:- ‘ভাল খবৰ চাৰ, একদম সস্তাত কাঠ পাইছো, ভাল কাঠ। লোডিং হৈ আছে ট্ৰাকত। মোৰ মিস্ত্ৰী ৰেডী, কাঠ আহি পালেই ধাম ধুম কাম লাগি যাম। ইফালে আপোনাৰ কথা মতে মনিপুৰীয়া গৰু এহালো কিনিলো, এতিয়া বাকী জীৱজন্তু কেইটা গোটালেই হৈ গ’ল।‘
পাঁচ মাহ ২৮ দিন:- ‘চাৰ বৰ ডাঙৰ ঘটনা হ’ল নহয়। ট্ৰাকখন এক্সিডেণ্ট হ’ল, এতিয়া কাঠখিনি পুলিচে ধৰি থৈছে। মই গৈ আছো, কেনেবাকে মেনেজ কৰি উলিয়াই আনিম।আপুনি চিন্তা নকৰিব‘
ছমাহ পুৰা হোৱাৰ দিনা আগৰ প্ৰগ্ৰেম মতেই, আকাশ ডাৱৰীয়া হৈ আহিল, কলহৰ কাণে বৰষিবলে লাগিল। ভগৱানে কিবা অলপ সন্দেহ কৰি এইবাৰ নিজেই আহিল।
চিখৰ ফস্তি মাৰি শুই আছে।

- ‘কি হ’ল? নাও ক’ত- আৰু জীৱ জন্তু? গছ-গছনি? হোৱাট ইজ দিছ?’
- ‘চাৰ, কি কম আৰু আপোনাক, কালিৰ পৰাই মানুহজনীৰ গাটো বেয়া, গোটেই ঘৰৰ কাম কাজ কৰিব লগা হৈছে, একদম সময়েই পোৱা নাই।‘

ভগৱানে কিবা অলপ চিন্তা কৰিলে, আৰু অলপ পাছতে আকাশ মুকলি হৈ আহিল, বৰষুণো এৰিলে।
চিখৰে সুধিলে- কি হ’ল চাৰ, প্ৰলয় কেনচেল নেকি?
- অ’ কেনচেল, প্ৰলয়েৰে পৃথিৱীৰ পাপৰ বোজা কমোৱা আইডিয়াটোৱেই কেনচেল। তঁহতবোৰ জীয়াই থাকিও মৰা, তহতক মাৰি কি লাভ?
এইদৰেই চিখৰৰ বুদ্ধিমত্তাৰ বাবে পৃথিৱী ধ্বংসৰ পৰা বাছি গ’ল।

মৰমেৰে তোমালোকৰ
হৃত্ত্বিক ৰৌছন খুড়া

~ Abhijit Kalita

আশাকৰো তোমালোক ফিটিং হৈ আছা (Assamese jokes series)

মৰমৰ মইনাহঁত,
আজি মই তোমালোকক যিজন গাজাৰীৰ বিষয়ে কবলৈ ওলাইছো,তেওৰ কথা শুনাৰ পাছত তোমালোকৰ মন গৌৰৱত ফুলি উঠিব।
বাল্মিকীয়ে ৰামায়ণ লিখাৰ বহুদিনৰ আগৰ কথা, আচলতে তেতিয়া বাল্মিকীয়ে অ আ ক খ শিকিয়েই আছিল। সেই সময়তে বাল্মিকীৰ জ্যেষ্ঠ ভাতৃ লাল-মিকীয়ে ('লাল' টো কেপিটেল লেটাৰত) পৃথিৱীৰ প্ৰথমখন 'ভিতৰপকীয়া' মহাকাব্য "কামায়ন" লিখি উলিয়াইছিল। মহান পণ্ডিত লাল্মিকীয়ে এই খন গ্ৰন্থ বিক্ৰী কৰি অপাৰ ধন সম্পত্তি আৰ্জন কৰিছিল, কিন্তু পিছত তেও নিজৰ ভুল উপলব্ধি কৰে আৰু তাৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিবলৈ কঠোৰ সাধনাত মগ্ন হয়। জনশ্ৰুতি মতে তেওৰ সাধনা ইমানেই কঠোৰ আছিল যে, তেওৰ গাত চাল-ওকনি, চিকৰা আদিয়ে বাঁহ বান্ধিছিল। হাজাৰ বছৰ জোৰা সাধনাৰ পাছত তেও দিব্যজ্ঞান লাভ কৰে আৰু তেতিয়াৰ পৰাই তেও আগৰ বেয়া স্বভাৱ বিলাক এৰি এজন বিশ্বত্ৰাস ডকাইত হিচাপে জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবলৈ লয়। তাৰ পছৰ পৰা তেও ৰাইজৰ মাজত ' হতচিৰি হতচিৰি দানৱাদিদানৱ দৈত্যবন্ধু ডাকু ৰিণ্টুকৰ সিং টোমাৰ বামানয়শাস্ত্ৰী' নামে পৰিচিত হয়। পিছত এল পি স্কুলৰ হে'ডচাৰে নামটো দীঘল হোৱাযেন দেখি তাক ছুটি কৰি শ্ৰী ৰিণ্টুমণি দত্ত কৰি দিয়ে।

মইনাহঁত, আজিলৈ এৰো, কাইলৈ তোমালোকে বিশ্বৰ সকলোতকৈ বিখ্যাত ভৱিষ্যতবাণী কৰোঁতা গাজাৰীজনৰ বিষয়ে পঢ়িবলৈ পাবা।

মৰমেৰে
তোমালোকৰ
হৃত্বিক ৰৌছন খুড়া।


~ Abhijit kalita

কাক পিটিম কোৱাচোন?

কনজুচ চেংমাৰ পুতেকৰ চিঞৰ-বাখৰ শুনি চুবুৰীয়া অৰুনদা আহিল|

অৰুণ: কি হে চেংদা, ইয়াক কেলে পিটিছে?
চেং: নক’বা হে ইহঁতে মোৰ টকাবোৰ বৰ্বাদ কৰিহে এৰিব|

অৰুণ: কি হ’ল কওকচোন|
চেং: এই মূৰ্খটোক কৈছিলো| চিৰিৰে খোজ কাঢ়িলে মাজত এটা চিৰি এৰিবি| তেতিয়া চেন্দেলজোৰে কষ্ট নাপায়| আজি
সি একেকোবে দুটা চিৰি এৰি খোজ কাঢ়ি পেণ্টটো ফালিলে| ইয়াক নিপিটি কাক পিটিম কোৱাচোন?


অৰুণ: মই যাওঁ দিয়ক ঘৰত ঢেৰ কাম আছে...........

Shasanka Medhi @Assamese Jokes

কৌতুক এটা শুনোৱা চোন

ইণ্টাৰভিউৱাৰ: তোমাৰ হবি কি কি?
মেধাই: মই মানুহক হঁহুৱাই ভাল পাওঁ

ইণ্টাৰভিউৱাৰ: দুটামান কৌতুক শুনোৱা চোন...
মেধাই: ছাৰ বায়ো-ডাটাখন চোন আপোনাৰ সন্মুখতে আছে!


ইণ্টাৰভিউৱাৰ: হে হে হে! হা হা হা! খেক খেক খেক................


- Shasanka Medhi